Wat is de betekenis van Romaans?

Romaans - Bijvoeglijk naamwoord 1. van het Latijn afstammend ♢ Dat is een Romaanse taal.

Kunst en architectuur in West-Europa tussen circa 1000 en 1200. De architectuur wordt gekenmerkt door het gebruik van de rondboog, het tongewelf, dikke muren en kleine ramen, wat gebouwen een zware, monumentale uitstraling geeft. Ingangspartijen van kerken zijn rijkelijk voorzien van beeldhouwwerk met religieuze voorstellingen. Ook elders in de ker...

Romaans is een middeleeuwse stijl tussen ±1000 en ± 1250, (zie middeleeuwen); verspreid over Duitsland, Frankrijk, Spanje en de Nederlanden; vooral in de kerkenbouw. KENMERKEN: Van het romaanse kerkgebouw: kruisvorm als plattegrond; rustige duidelijke vormen (zie vorm (1)) en volumen, horizontaal, zwaar; veel tongewelven; bijna platte daken; kleine...

[v. Lat. romanus = romeins] I. zn Romaanse taal; II. bn afstammend van het Lat. of van de Romeinen; Romaanse talen, voortzettingen van het zgn. vulgair Latijn (volkslatijn) in verschillende landen waar de Romeinen hun heerschappij hadden gevestigd en de bevolking haar eigen taal opgaf ten gunste van het cultureel overhe...

Indogermaanse taal; van het Latijn afstammend

Romaans - Verwijst naar de stijl en de periode die in West-Europa de boventoon voerde in de 11e en 12e eeuw. De stijl floreerde in de architectuur met de nieuwe groei van de steden, de bijbehorende kerken en de wederopbouw van kloosters. De stijl heeft kenmerkende regionale verschillen, maar over het algemeen wordt het gekarakteriseerd door de invl...

1) Zuideuropese bouwstijl van ca. 5de-12de eeuw 2) van Romeinse of Latijnse oorsprong; Romaanse talen: talen, die van het Latijn afgeleid zijn, als: Italiaans, Spaans, Portugees, Frans, Roemeens en Raetoromaans; Romaanse volken: volken van Romeinse oorsprong

is de benaming voor een stijl in de bouwkunst en de beeldende kunst, die, met Frankrijk als centrum, gebloeid heeft van ca. 1000 tot het midden van de 12de eeuw in Frankrijk, elders, bijv. in Duitsland en onze streken, tot het midden van de 13de eeuw. De naam, in het begin van de vorige eeuw opgekomen, moest aangeven, dat architectonisch deze stijl...

I. bn., 1. van het Latijn afstammend : de Romaanse talen, nl. Italiaans, Spaans, Portugees, Frans, Rhaeto-Romaans en Roemeens; — de Romaanse volken, die een Romaanse taal spreken; 2. (bouwk.) ontstaan in het geromaniseerde Europa tussen het einde van de klassieke periode en de opkomst van de Gothiek : de Romaanse stijl is gek...

van het oud-Romeins afstammend, (vandaar;) ~e talen, v. mv. de Italiaanse, Spaanse, Portugese, Franse, Roemeense talen enz.; ~e stijl, een vóór het Christendom niet voorkomende bouwstijl, die zich vooral bij de kerken onderscheidt door zware muren en vierkante en ronde pijlers en ronde bogen voor de vensters en gewelven; ~e volken, o....

1. bn., bw.; eigen zijnde aan of betreffende de Romanen: de Romaanse talen, van de Romeinse taal afstammende, b.v. het Spaans, Portugees; de Romaanse volken, Italianen, Spanjaarden enz.; de Romaanse stijl, bouwtrant der 12e eeuw met rondbogen; 2. o.; de Romaanse talen; in engere zin: het Retoromaans in Graubunderland.

van het oud-Romeins afstammend; Romaanse talen, Italiaanse, Spaanse, Portugese, Franse, Roemeense talen enz.; Romaanse stijl, bouwstijl van kerken vooral, ronde bogen en vensters en zware muren.

('ma:ns) 1. bn. en bw. van, eigen aan, betreffende de Romanen of hun landen : -e talen; -e volken. 2. o. Romaanse talen.

is niet een scherp te omschrijven begrip. Over het algemeen begrijpt men eronder alles, wat na den klassieken tijd min of meer met het oude Rome verwant is of door den Romeinsen geest beïnvloed is. Romaanse volken zijn dan die volken, welke het sterkst door de Romeinen zijn beïnvloed, zoals Italianen, Spanjaarden, Portugezen, Fransen, Roe...

bn., aanduiding van de fase in de kunst van ca. 1000 tot eind 12e eeuw, met als voornaamste kenmerk de rondboog: een romaans gebouw.