Wat is de betekenis van Ridderlijk?

adj. & adv., ridderlik.

...

bn. bw. (-er, -st), 1. de eigenschappen vertonend van een ridder; inz. : dapper, edelmoedig, galant: een ridderlijke strijd; zich ridderlijk gedragen; ridderlijke grootmoedigheid; een ridderlijke, hoffelijke cavalier; 2. eerlijk, ronduit, openlijk : hij kwam er ridderlijk voor uit; 3. van ridders : ridderlijke...

bn., bw.; 1. de eigenschappen vertonende van een ridder: dapper, edelaardig, edelmoedig; wellevend, hoffelijk, galant: hij was ridderlijk en moedig; ridderlijke trouw; ridderlijke cavalieren; een ridderlijke, hoffelijke toon; iets ridderlijk bekennen, zich ridderlijk gedragen; 2. van, over, tussen enz. ridders; ridder ....: de ridderlijke tijd, rid...

('riddərlək) bn. en bw. (-er, -st) 1. (als) van, eigen aan. als, betreffende een ridder : de -e tijd; de -e eer; -e avonturen. 2. dapper, moedig : zich gedragen. 3. wellevend, hoffelijk, galant : een cavalier; daar heerst een -e toon. 4. rondborstig, eerlijk : bekennen. Syn. ruiterlijk.

bn. en bw. (-er, -st), 1. dapper, fair, edelmoedig: een ridderlijke strijd; zich ridderlijk gedragen; thans vooral voor galant: een ridderlijke, hoffelijke cavalier: 2. eerlijk, ronduit, openlijk: hij kwam er ridderlijk voor uit; 3. van ridders: ridderlijke orden.

Ridderlijk - bn. bw. (-er, -st), wat een ridder of de ridders betreft: de ridderlijke stand, de ridderstand ; een ridderlijk landgoed, slot; — als een ridder: zich ridderlijk gedragen; ridderlijke avonturen ; dapper, moedig; — ridderlijk antwoorden, bekennen, eerlijk, rondborstig. RIDDERLIJKHEID. v.

zie Ruiterlijk.