religieus - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: re-li-gi-eus 1. wat met godsdienst te maken heeft ♢ het naar de kerk gaan is een religieus gebruik 2. wie in god gelooft ♢ zijn moeder is erg religie...

godsdienstig; bovenzinnelijk

[→Fr.], I. bn. en bw. (-zer, -st), 1. betrekking hebbend op de godsdienst; 2. godvruchtig, godsdienstig: zeer zijn; aan de godsdienst gewijd: een religieuze congregatie; 3. gebonden aan een kloosterregel of gelofte; 4. bovenzinnelijk; extatisch: een religieuze verering voor iemand koesteren; II. m. (-zen), lid van een orde of congregatie...

(<Fr.), I. bn. bw. (...zer, -t), 1. betr. hebbend op de godsdienst; 2. godvruchtig, godsdienstig : zeer religieus zijn ; — aan de godsdienst gewijd: een religieuze congregatie; 3. (w. g.) consciëntieus, nauwgezet: hij heeft die zaak religieus behandeld; II. m. (...zen), (w. g.) regulier, kloosterling.

godsdienstig, godvrezend, vroom.

religieus - godsdienstig, kerkelijk,stipt; „religieuse”: non; geestelijke zuster.

Het begrip religieus heeft 2 verschillende betekenissen: 1. religieus - religieus - bn. bw. (...zer, -t), godvreezend, godvruchtig, godsdienstig: zeer religieus zijn; — vroom, nauwgezet: hij heeft die zaak religieus behandeld. 2. religieus - religieus - m. en v. (...zen), (w.g.) regulier, ordesgeestelijke; kloosterling. RELIGIEUZE, v. (-n),...

religieus - bn. en bijw. (religieuzer, religieust), godvreezend, godvruchtig, godsdienstig; vroom, nauwgezet; hij heeft die zaak religieus (gemoedelijk) behandeld