Wat is de betekenis van rank?

rank - bijvoeglijk naamwoord 1. tenger en sierlijk ♢ dat dikke kind is opgegroeid tot een rank meisje Bijvoeglijk naamwoord: rank ... is ranker dan ... de/het ranke ... iets ran...

Rang Een maatstaf voor de relatieve positie in een reeks, rij, groep of classificatie.

list, gemene streek.

hechtorgaan, veranderde stengel of blad. Takrank bv. bij wingerd, bladrank bij lathyrus (de bovenste jukken van samengesteld blad). Ze kunnen zich om steunen winden en de plant kan ermee klimmen, bv. druif.

stingel wat op grond groei of teen iets opklim; uitspruitsel waaruit nuwe plante kan ontwikkel; gerank, op grond langs, teen iets op of om iets groei; ranke; skraal, slank.

In de plantk. duidt men met dit woord uitsluitend hechtorganen aan, dus niet de rankende twijgen. Een r. is een dun, m.o.m. draadvormig plantendeel, dat zich bij aanraking van een steunsel daaromheen windt en zo de plant daaraan vasthecht. Bij sommige planten vormen de uiteinden der vertakte r. kleine napjes, hechtschijfjes, die aanvankelijk aan he...

1. s., rank(e), range, slinger. 2. adj., rank, rang, klien, fyn; (van een boot), kantelich, wif.

I. rang, graad; rij, gelid; (maatschappelijke) stand; standplaats [huurrijtuigen]; other ranges, militairen beneden de rang van sergeant; the ranks, de gelederen; de grote hoop; the rank and file, 1. de minderen; 2. fig de grote hoop; de gewone man; the rank and fashion, de beau monde; reduce to the ranks, degraderen; rise from the ranks, uit de ge...

rank, slank, mager.