Wat is de betekenis van rangschikken?

rangschikken - regelmatig werkwoord uitspraak: rang-schik-ken 1. in een bepaalde volgorde of opstelling zetten ♢ zij rangschikte de bloemen in een vaas Regelmatig werkwoord: rang-schik-ken ik rangschik ...

v., oarderje; smaakvol —, opstoaije.

...

(rangschikte, heeft gerangschikt), 1. indelen in groepen en soorten volgens bepaalde kenmerken: het rangschikken der planten naar hun onderlinge verwantschap; — rangschikken onder, indelen bij een bepaalde soort of groep: je zou haar toch onder de mensen die geen zenuwen hebben kunnen rangschikken; 2. ...

rangschikte, h. gerangschikt (regelen, ordenen; de volgorde aangeven; iets brengen onder e. soort, orde enz.): de boeken in een kast rangschikken; een stoet rangschikken; de dieren in klassen en orden rangschikken.

('rang) (rangschikte, heeft gerangschikt) 1. een plaats aanwijzen, in orde schikken: een plant onder een orde, een soort -. 2. regelen, ordenen: een stoet -. 3. rekenen: hij wordt onder de bevoegde mannen gerangschikt.

(rangschikte, heeft gerangschikt), 1. indelen in groepen en soorten volgens bepaalde kenmerken: rangschikken onder, indelen bij een bepaalde soort of groep; 2. plaatsen in een bepaalde volgorde, ordenen: boeken in een bibliotheek rangschikken; cijfers rangschikken.

RANGSCHIKKEN (rangschikte, heeft gerangschikt), regelen, in eene rij plaatsen, de volgorde bepalen, eene plaats aanwijzen, in orde schikken : boeken in eene bibliotheek alphabetisch, naar het formaat, naar de verschillende vakken rangschikken; RANGSCHIKKEND, bw. (spraakk.) rangschikkend telwoord, rangtelwoord. RANGSCHIKKING, v. (-en).