Wat is de betekenis van Rakker?

(1996) (Amsterdam) politieagent. • Smits collega, die zich Bert de Vries noemt, en twintig ramen bezit, schetst zijn ervaringen met de 'rakkers', een Amsterdamse benaming voor politieagenten. (Elsevier, 09/03/1996)

rakker - zelfstandig naamwoord uitspraak: rak-ker 1. iemand die stout is ♢ haar kleinzoon is een echte rakker! Zelfstandig naamwoord: rak-ker de rakker de rakkers ...

deugniet, boef. Afgeleid van het (verouderd) werkwoord rakken, 'het opknappen van vuil en geminacht werk’. Een rakker was in de zestiende eeuw een beulsknecht, een helper van de schout of baljuw.Kom nu maar als de drommel er uit, rakkers da je bent. (Cor Bruyn, Langs de waterkant, 1918)

skelm, kwajong.

s., rakker(t), smjirk(ert), dogeniet, stjonkert, bânrekel, kweaskeuk, skarlún, skelm.

m. (-s), 1. (hist.) helper van schout, baljuw of beul; 2. persoon van gering allooi, verachtelijke, ruwe kerel, schelm: een gladde rakker; 3. kwajongen, deugniet: een rakker van een jongen; kleine rakker! 4. zeker gereedschap waarmee men bagger of veenslijk over het veld uitspreidt.

m. rakkers (1 vero. dievenleider, schoutdiender; 2 thans: kwajongen): 1. de schout en zijn rakkers; 2. jij rakker, deugniet!

('rakkər) m. (-s; -tje) [op de pijnbank uitrekken] 1. Veroud. gerechtsdienaar, beulsknecht. 2. Verzw. deugniet, kwajongen.

gewoonlijk verklaard als rekker, n.l. uitrekker op de pijnbank, beul, diender. Men sprak dan ook vroeger van den schout en zijn rakkers (= dienders). Prof. Kluge denkt echter aan ’t Nederduitsche rakken = samen vegen, van den Germ. wt. rak = bijeenvoegen, waaraan ons raak = hark herinnert; een rakker zou dan zijn: een veger van straatvuil, en...