Wat is de betekenis van Rabbelen?

(1484) (Barg.) druk praten; kletsen, babbelen. Gewestelijk ook voor: onverstaanbaar spreken. Zie ook: rabbelaar*. • Ik lach met alle die wissewasjes, daar de Predikanten gestadig van rabbelen, en waar voor gy, onnozele Hals! uwe Leezers nu en dan Drie Groot doet betaalen. ... (De Denker. Deel 6. 1768-1769) • .... dan zou ik mijn geluk ni...

v., rabbelje, rabje.

(rabbelde, heeft gerabbeld), 1. (gew.) een geluid maken als een voorwerp waarvan de delen niet goed aaneensluiten, rammelen; 2. (niet alg.) druk en onbeduidend praten, kletsen, babbelen; 3. (niet alg.) haastig en onduidelijk spreken; raffelen; 4. (Zuidn.) geheel onverstaanbaar spreken, verward spreken, brabbelen: hij rabbelt het al dooreen; 5....

rabbelde, h. gerabbeld (schielijk spreken of lezen en daarbij alles door elkaar haspelen; veel te haastig werken).

(rabbelde, heeft gerabbeld) [klnb.] 1. te gehaast en slordig spreken, lezen. 2. slordig werken.

(rabbelde, heeft gerabbeld), 1. druk en onbeduidend praten, kletsen, babbelen; 2. haastig en onduidelijk spreken; raffelen.

RABBELEN (rabbelde, heeft gerabbeld), veel te haastig werken, iets afknoeien; — slordig en gehaast lezen; — schielijk en onverstaanbaar spreken; kwaadspreken. RABBELING, v. (-en), het rabbelen.