Mogelijk moet bij deze naam een rade/rode-toponiem gezocht worden, zoals Raar (1347 Roder) bij Meerssen, Raren bij Vaals en Raeren bij Eupen (B.).

raar - bijvoeglijk naamwoord 1. anders dan gewoon, speciaal ♢ hij vertelde een raar verhaal 1. een rare druif (knakker, pias) [een zonderling iemand] 2. een dubbeltje kan raar rollen [het is niet te voorspellen hoe het afloopt] 3. het moet raar lopen als ......

een - ei een raar iemand; een zonderling. In de jeugdtaal is een eiook ‘een domoor’ of ‘een halfzacht persoon’ (meestal een man, zelden van toepassing op een vrouwelijk iemand). Bij Veronica vonden ze hem een raar ei, maar het was een heel leuk programma. (HP/De Tijd, 29/10/93)

Raar bn. bw. (-der, -st), zeldzaam, zonderling, vreemd, wonderlijk; — het is een rare kerel, een zonderling, iemand met veel eigenaardigheden; — dat is een raar ding, dat is een moeilijk geval; — hij kan soms zoo raar doen, zich zoo vreemd gedragen, zoo zonderling aanstellen, (ook) net doen alsof hij krankzinnig is; — doe nu niet zoo raar, handel en spreek nu eens verstandig; — hij deed zoo raar, ik geloof dat hij niet veel goeds in den zin had; — daar zu...

Zie Gerard

zie Bijzonder.

bn. en bw. (-der, -st), 1. (gew.) schaars, zeldzaam: die soorten van glas worden —; 2. zonderling, vreemd, wonderlijk: het is een rare kerel, een zonderling, iemand met veel eigenaardigheden; —, maar waar; hij kan soms zo — doen, zich zo vreemd gedragen; (ook) net doen alsof hij krankzinnig is; doe nu niet zo —, handel en spreek nu eens verstandig; daar zul je — van opkijken, rare ogen van opzetten, dat zul je niet verwacht hebben (meestal in onaangename zin); (zegs...