Wat is de betekenis van punt?

1) (1914) (sold.) adjudant-onderofficier. Naar de zilveren of gouden punt of stip op zijn kraag. Vermeld door Van Ginneken. • (Jac. van Ginneken: Handboek der Nederlandsche taal. Deel II. De sociologische structuur der Nederlandsche taal. 1914) 2) (1906) (Barg.) bochel. • Punt: bochel. (Köster Henke: De boeventaal. 19...

punt - zelfstandig naamwoord 1. bepaalde ruimte of punt in de ruimte ♢ dat huis ligt op een mooi punt 2. scherp uiteinde ♢ er zit een punt aan dit potlood 1. op het puntje van zi...

Een punt is een geïdealiseerde voorstelling van een terreinelement waarvan de ligging in een coördinatenstelsel met één coördinatenpaar beschreven kan worden.

Punt - in het twaalftallig typografisch maatsysteem de eenheid waarin de cicero (didotpunt) of pica (picapunt) is opgedeeld. Vooral gebruikt om het corps van de letters en de interlinies aan te geven. Dit boek is gedrukt in een 9½-punts letter met interlinie II, kortom: 9½ op II (9½/n).

op punt staan (af zijn). Die website staat nog niet op punt, daar moet nog aan gewerkt worden.

punt - Ander woord voor basispunt of pip. Wordt ook gebruikt om Ierse munt, de punt, mee aan te geven ter onderscheiding van het Britse pond.

- een goed/slecht punt krijgen een goede, slechte beoordeling krijgen op school. - zich op zijn punt houden, voet bij stuk houden. - op puntstellen/zetten, een machine instellen, afstellen of een kwestie afhandelen, regelen of een plan uitwerken, een dossier bijwerken. Over de kweekbiologie van tong was echter we...

Een punt is een stip.

zie dot.