prutsen
prutsen - regelmatig werkwoord uitspraak: prut-sen 1. onhandig bezig zijn ♢ je moet niet zelf gaan prutsen aan die computer Regelmatig werkwoord: prut-sen ik pruts jij/u prutst ...
Wat is de betekenis van prutsen?
Frysk Wurdboek (Friesch woordenboek)
Fa. A.J. Osinga (1952)
Prutsen
v., nifelje, knuzelje, miere, (om)piele, (om)klongelje; (in een vak), grieme, knoeije, knoffelje.
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Prutsen
(prutste, heeft geprutst), 1. (niet alg.) borrelen; 2. ondegelijk of niet afdoende werk verrichten of aldus aan iets werken, broddelen; 3. knutselen: aan iets prutsen; zijn motorfiets had hij zelf in elkaar geprutst.
Modern Woordenboek
Jozef Verschueren (1930)
prutsen
('prutə»n) (prutste, heeft geprutst) 1. onhandig bezig zijn. 2. knutselen: aan iets -; iets in elkaar -.
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
prutsen
(prutste, heeft geprutst), 1. ondegelijk of niet voldoende werk verrichten of zo aan iets werken, broddelen; 2. knutselen: aan iets prutsen; zijn brommer had hij zelf in elkaar geprutst.
Groot woordenboek der Nederlandsche taal
J.H. van Dale (1898)
Prutsen
Prutsen - (prutste, heeft geprutst), onhandig bezig zijn; — knutselen : hij weet aardig te prutsen; beuzelen : wat zit hij te prutsen ?
Gerelateerde zoekopdrachten
