Wat is de betekenis van pruilen?

pruilen - regelmatig werkwoord uitspraak: prui-len 1. laten merken dat je boos bent, maar niet zeggen waarom ♢ Koosje zit in een hoek te pruilen Regelmatig werkwoord: prui-len ik pruil j...

v., prúlje, prule, blibje, blibkje stúnje, stúmje, stymje, sjamperje, s(j)imperje, sjankerje, de prúlwoartels hawn hawwe; beginnen te —, de lippe sette, de blibber, prúllippe hingje litte.

(pruilde, heeft gepruild), zwijgend mokken, in zichzelf gekeerd blijven omdat men zich verongelijkt voelt; — verstoordheid doen blijken; — zich mistroostig tonen; zeuren.

pruilde, h. gepruild (mokken; [zwijgende] misnoegen of wrevel tonen, omdat men zich verongelijkt acht): Jantje zat te pruilen.

('pruilən) (pruilde, heeft gepruild) [klnb.] zwijgend misnoegen, wrevel tonen, omdat men zich verəngelijkt acht, mokken.

(pruilde, heeft gepruild), 1. zwijgend mokken omdat men zich verongelijkt voelt; 2. zich mistroostig tonen; zachtjes huilen of dwingen, zeuren.

Pruilen - (pruilde, heeft gepruild), zwijgende boos zijn, mokken, in zichzelven gekeerd blijven wegens eene vermeende verongelijking. PRUILING, v. (-en), het pruilen.

Pruilen, ow. gel. (ik pruilde, heb gepruild), zwijgende boos zijn, moppen, in zich zelven gekeerd blijven (wegens eene vermeende verongelijking). *...ER, m. (-s). *...STER, v. (-s). *...HOEK, m. (-en). *...ING, v. (-en), het pruilen. *...MOND, m. en v. (-en), die pruilt.