Wat is de betekenis van provoceren?

provoceren - regelmatig werkwoord uitspraak: pro-vo-ce-ren 1. iets doen of zeggen om een reactie uit te lokken ♢ je moet me niet zo provoceren! Regelmatig werkwoord: pro-vo-ce-ren ik provoceer ...

[Lat. pro-vocare, -atum = te voorschijn roepen, uit-dagen] uitlokken, uittarten; ook: gerechtelijke uitspraak verlangen.

uitdagen; uitlokken

uitdagen, uitlokken, aanleiding tot iets geven

...

(provoceerde, heeft geprovoceerd) (<Lat.), 1. uittarten, tergen: je moet iem. niet provoceren; 2. uitlokken, aanleiding geven tot: tot iets provoceren; 3. in het leven roepen: een indruk provoceren (Kloos).

uitdagen, opeisen, uitlokken, uittarten; gerechtelijke uitspraak op iets verlangen.

geprovoceerd (Lat. provocare: uittarten; uitlokken), (c = s).

(‘se:rən) (provoceerde, heeft geprovoceerd) [Fr. < Lat. provocare d.i.] 1→ uitdagen, uittarten. 2. aanleiding geven tot.