prikkelen
prikkelen - regelmatig werkwoord uitspraak: prik-ke-len 1. proberen iemand iets te laten doen ♢ het artikel prikkelde mij om een boek van die schrijver te gaan lezen 2. iets doen of zeggen wat een ander vervelend vindt...
Muiswerk Educatief (2017)
prikkelen - regelmatig werkwoord uitspraak: prik-ke-len 1. proberen iemand iets te laten doen ♢ het artikel prikkelde mij om een boek van die schrijver te gaan lezen 2. iets doen of zeggen wat een ander vervelend vindt...
Hans Heestermans (1977)
prikkelen - geil, heet maken, ophitsen, opjutten, opwinden. Hierbij: prikkeling, sexuele opwinding. Een jonge kloosterling, geduurig door de prikkelingen van het vleesch ... geplaagd, Natuurk. Beschouwing v. d. Man e. d. Vr. 2, 193 [1772].
Fa. A.J. Osinga (1952)
v., prigelje, prikelje, prykje, stikelje, stykje; (ergeren), nitelje, nytgje, nytsje, nydzje, njidzje; (in de keel) hear(j)e, heaz(j)e, heazgje; -d (in de keel), hearich.
Van Dale Uitgevers (1950)
(prikkelde, heeft geprikkeld), 1. (als) met een puntig voorwerp bij herhaling prikken geven: brandnetels prikkelen; een saus die het gehemelte prikkelt; prikkelende gassen tasten het bindvlies van het oog aan; (onoverg.) motregen prikkelde tegen zijn aangezicht; 2. (overg.) als wetenschappelijke term in de physiologie: een onbewuste...
M. J. Koenen's (1937)
prikkelde, h. geprikkeld (freq. van prikken: een prik, prikken geven; branden, bijten b.v. van specerijen op de tong; fig. opwekken; aansporen; irriteren): iems. nieuwsgierigheid prikkelen, gaande maken; dat prikkelt mijn zenuwen.
Jozef Verschueren (1930)
(‘prikkələn) (prikkelde, heeft geprikkeld) [Frekw. prikken] 1. steken : brandnetels -. 2. branden op de tong : wat prikkelt die peper! 3. aanzetten, aanvuren : iemands naijver -. → milt. 4. tergen : -de toespelingen.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
(prikkelde, heeft geprikkeld), I. 1. prikken; 2. (fysiologie) een onbewuste werking in het dierlijk of plantaardig weefsel opwekken die een bepaalde reactie tot gevolg heeft: de zenuwen prikkelen; 3. (fig.) ontstemmen, irriteren: iemand tot het uiterste prikkelen ; prikkelende toespelingen maken; 4. (fig.) aanwakkeren, aanzetten, aansporen: iem...
J.H. van Dale (1898)
Prikkelen - (prikkelde, heeft geprikkeld), steken, branden op de tong (van vochten, van peper enz.); — steken (met een puntig voorwerp); — (fig.) aanzetten, aansporen. PRIKKELING, v (-en), het prikkelen (in alle bet.); kitteling.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: