Wat is de betekenis van Prikkelbaarheid?

zie Prikkel; is kenmerk van de levensfuncties.

vermogen om op een prikkel van voldoende sterkte te reageren. Zenuwweefsel, zintuigen, klierweefsel en spieren zijn prikkelbare weefsels.

irritabiliteit, de mate waarin een orgaan in staat is op prikkels te reageren; wordt vaak uitgedrukt in de rheobase (zie aldaar; zie ook chronaxie).

v.

v. (lichtgeraaktheid).

is in de biologie de normale eigenschap der levende stof prikkels te kunnen waarnemen en erop te kunnen reageeren. Bij den mensch en bij de hoogere dieren is deze eigenschap vooral gebonden aan en beperkt tot het zenuwstelsel met de waamemings- en uitvoeringsorganen. In het psychische verstaat men onder p. de abnormaal sterke reactie op gewone prik...

prikkel, indruk welke het levend organisme van buiten ontvangt en de invloed, die door dien indruk op het organisme uitgeoefend wordt. De prikkelbaarheid (zoowel de algemeene als cic van spieren, zenuwen en andere organen) kan bij verschillende aandoeningen (meestal van het zenuwstelsel) verhoogd of verminderd zijn.

v. 1. lichtgeraaktheid; 2. het vermogen van organismen om op prikkels actief te reageren, een van de grondkenmerken van het leven.

Prikkelbaarheid - v. (geneesk.) het vermogen van de organische vezel om zich op inwerking van zekere prikkels samen te trekken en daardoor beweging te veroorzaken; — (fig.) lichtgeraaktheid.