(v.), handelingsvaardigheid

[Gr. = het doen] uitoefening van kunde of kunst, praktijk; in praxi, in de praktijk.

praktijk

[Lat.], v., praktijk.

zie: praktijk.

Lat. voor practijk. 1.het werk van de arts; 2.de ervaring.

v. zie praktijk.

Praktijk.

v. (Gr.-Lat. practijk; ervaring; praktijk): praxis est multiplex; zie practica.

praktijk.

(Lat.), praktijk; 1. het werk van den geneesheer. P. aurea (aureus, van goud), gouden, d. w. z. voorname praktijk; P. pauperum (Lat.), armenpraktijk; 2. ervaring, in tegenstelling van theorie.

(Lat.), praktijk: 1. het werk van de geneesheer. P. aurea (aureus, van goud), gouden, d.w.z. voorname praktijk; P. páuperum (Lat.), armenpraktijk; 2. ervaring, in tegenstelling van theorie.

Praxis - v. uitoefenende geneeskunde; praktijk.

Praxis of practijk noemt men eene handeling met een bepaald doel, vooral de door oefening verkregene vaardigheid, om de door ervaring of theorie aangewezene middelen tot het bereiken van bepaalde oogmerken aan te wenden, — alzoo als toepassing der theorie op het dagelijksch leven, het in beoefening brengen van eene kunst of wetenschap, inzonderheid...

praxis - v. gmv. uitoefening der geneeskunde; praktijk