potentieel - bijvoeglijk naamwoord, zelfstandig naamwoord uitspraak: po-ten-sjeel 1. als mogelijkheid aanwezig, maar nog niet bestaand ♢ er heeft zich een potentiële koper aangemeld 1. beschikbare vermogen ...

[Fr. potentiel; zie potentiaal] I zn vermogen dat beschikbaar is; II bn slechts in aanleg aanwezig, maar nog niet actueel, dat is nog niet in werking, maar verwerkelijkt kunnende worden; potentiële energie, arbeidsvermogen van plaats.

in aanleg aanwezig; beschikbaar vermogen

I. bn. en bw., 1. slechts als mogelijkheid bestaand of aanwezig, tegenover actueel; potentiële functie, potentiaal; 2. in aanleg: om dat te begrijpen, moet men — iets van het slechte in zich hebben; II. zn., o., potentieel, beschikbaar vermogen.

als mogelijkheid bestaand, in aanleg aanwezig

(<Er.), bn. bw., 1. slechts als mogelijkheid bestaande of aanwezig, tgov. actueel; — potentiële energie, energie die weliswaar actueel bestaat, doch potentieel is ten opzichte van de kinetische energie (of arbeidsvermogen van beweging) die er uit kan ontstaan; arbeidsvermogen van plaats; — potentiële functie, potentiaal ;...

(→ potentiaal). De naam potentiële energie werd ingevoerd door Rankine (1820-1872), waarbij hij het woord potentieel ontleende aan een zin van Daniël Bernoulli (1700-1782) waarmee deze de door Galilei (1564-1642) en Huygens (1629-1695) gevonden slingerwet uitdrukte: „aequalitas inter descensum actualem ascensumque potentialem (...

zie potentiaal.

(< Lat. potentialis; vert. van Gr. Suvagst.). Eig. Wat slechts potentieel (d.w.z. naar mogelijkheid) bestaat, in tegenstelling tot wat actueel (werkelijk) bestaat. Van deze betekenis wijkt het gebruik van het woord in potentiële energie af, daar deze energie toch actueel bestaat. Ze is echter potentieel ten opzichte van de vis viva of kinet...

(van potentia), wat in de mogelijkheid ligt; tegenstelling van actueel.