Wat is de betekenis van Postulaat?

[Lat. postulatum = vordering] 1 vooronderstelling zonder bewijs, (voorlopig) als juist aanvaard; grondstelling, zonder nader bewijs (dat onmogelijk is) te aanvaarden, axioma; 2 vooropgestelde voorwaarde; 3 (rk) proeftijd voor aspirant-kloosterbroeder of -zuster.

hypothese; aangenomen veronderstelling; proeftijd in klooster

de eerste proeftijd, waaraan de candidaat voor een → kloostergenootschap vóór de inkleeding en het noviciaat (zie Novice) onderworpen is. De candidaat heet postulant(e). Het P. duurt minstens 6 volle maanden en kan (hoogstens met 6 maanden) door den kloosteroverste verlengd worden.

stelling wat sonder bewys aangeneem word.

o., grondstelling, die zonder bewijs wordt aangenomen: in wiskunde = axioma; in R.K. Kerk: proeftijd vóór intrede in orde.

I. (<Lat. postulatum), o. (...laten), 1. (wijsb.) stelling die theoretisch onbewijsbaar is maar noodzakelijk moet worden aanvaard om bepaalde feiten te kunnen begrijpen; 2. vooropgestelde onbewezen stelling of hypothese. II. (<Lat. postidatus), o., proeftijd van drie tot twaalf maanden die in sommige kloosters aan het eigenlijke noviciaat v...

(Lat. postulare, vorderen), in de filosofie: wat theoretisch niet bewezen kan worden, maar op grond van bepaalde feiten noodzakelijk moet worden aanvaard. Kant aanvaardt 3 z.g. postulaten der practische rede: wilsvrijheid, onsterfelijkheid der ziel, God.

o. 1 aan te nemen grondstelling, zonder bewijs aangenomen stelling; eis, vordering, vooropgestelde voorwaarde, conditio slne qua non; verordening, opgave; 2 R.K. vraagtijd van 3 tot 12 maanden aan de proeftijd voorafgaand.

(< Lat. postulatuni', vert. van Gr. = vordering; ( = vorderen). Naar de lett. bet. als synoniem van axioma te gebruiken, wat als voordeel heeft, dat men dan het werkwoord postuleren (< Lat. postulare — eisen) kan gebruiken. Is ook vaak gebruikt in de spec. bet. van constructiepostulaat. Moeilijk verklaarbaar is het gebruik van het...