Wat is de betekenis van ponton?

ponton - zelfstandig naamwoord uitspraak: pon-ton 1. drijvend platform ♢ de pijlers van de drijvende brug staan op pontons Zelfstandig naamwoord: pon-ton de of het ponton

[Fr.; van Lat. ponto = platboomd Gallisch vaartuig] ijzeren schuit voor het leggen van een schipbrug; ijzeren drijvende bak als onderdeel van aanlegsteiger.

drijvende bak als aanlegsteiger; vaartuig als (deel van een) brug

(de, -s), syn. van pont. Tot in de dertiger jaren waren er op Alliance nog pontons in gebruik die door muilezels getrokken werden (mond.). - Etym.: AN veroud. p. was een soort rivierschuit (zie WNT 1949), thans ‘vaartuig ter ondersteuning van een militaire brug’ en ‘drijvende aanlegplaats’. SN p. kan een vervorming zijn van...

drywende bak of steier.

metalen schuitje van een schipbrug; drijvende aanlegsteiger.

(Fr.dt.), v. (-s), 1. vaartuig gebruikt als ondersteuning van een militaire brug ; 2. drijvende aanlegplaats in havens, rivieren enz., bestaande uit één of meer onderling gekoppelde, dichte plaatijzeren bakken, waarover een houten dek.

m. ponton; houten brug.

(Fr.) v. vlak ijzeren schuitje voor aan verankerde kettingren en uithouders vastgelegde schipbruggen (pontonbruggen) ; drijvende aanlegsteiger bestaande uit één of meer dichte plaatijzeren bakken, waarover een houten dek.