Wat is de betekenis van pogen?

pogen - regelmatig werkwoord uitspraak: po-gen 1. er je best voor doen ♢ ik poogde het woord te schrijven Regelmatig werkwoord: po-gen ik poog jij/u poogt h...

proberen.

(poogde, heeft gepoogd), zich inspannen; beproeven, proberen: de dief poogde te ontsnappen; als zn.: al zijn doen was een ijdel —.

v., bisykje.

(poogde, heeft gepoogd), zich inspannen; beproeven, proberen: de dief poogde te ontsnappen; hij poogt mij te overreden; — als zn. : al zijn doen was een ijdel pogen.

poogde, h. gepoogd (pogen) (trachten, streven naar, zijn best doen, zijn krachten inspannen): de dief poogde te ontsnappen; ik heb hem pogen te overreden.

Kath. maandschrift der jonge gedachte in Vlaanderen (1923-’25), onder redactie van Wies Moens, Fern. Van Goethem en Eug. Lemmens.Lit.: R. Roemans, Bibl. van de mod. VI. Lit. (I, 9).

(‘po:gən) (poogde, heeft gepoogd) zich moeite geven om een doel te bereiken, trachten naar: hij poogde zich los te werken; de vijand poogde tevergeefs zijn geschut vooruit te brengen; hij heeft hem te overtuigen; dat was allemaal ijdel -. Syn. streven, trachten.

Pogen (poogde, heeft gepoogd), met inspanning trachten, middelen in het werk stellen om (iets te doen, te verkrijgen enz.); —, o. het pogen: al zijn doen was een ijdel pogen.

Pogen, bw. gel. (ik poogde, heb gepoogd), trachten, middelen in het werk stellen om (iets te doen, te verkrijgen enz.). *-, o. *...GING, v. (-en), gebruikmaking van middelen tot -, om (iets te doen of te verkrijgen), het streven naar iets.