Wat is de betekenis van Poen?

1) (1698) (inf.) geld. Volgens L. Günther (Die Deutsche Gaunersprache. 1919) zou het woord zijn afgeleid van 'melech punem' ('s konings aangezicht, d.i. de beeldenaar van de munt). Zeker is dit niet. Er werd ook gedacht aan een verwantschap met het Lat. pecunia, maar ook dat is betwistbaar. 'Krotjespoen' is huishuur. Een 'poenhoets' werd opget...

geld In deze betekenis in 1698 voor het eerst aangetroffen, in een blijspel getiteld De Gelukte List of Bedrooge Mof. Het komt hierin onder meer voor in de zin ‘Doktme de hélft van ’t poen dan.’ Vervolgens in 1731 opgenomen in een Bargoense woordenlijst, achter in het boek Cartouche, of de Gestrafte Booswicht, in de vormen poejer...

poen - zelfstandig naamwoord 1. munten of papier om mee te betalen ♢ (plat) heb je genoeg poen bij je? Zelfstandig naamwoord: poen de poen Synoniemen geld

(zn) zoen EK.

(< Jidd. ponem, gezicht; beeldenaar van een munt), geld: Ik beur zomers ’n aardig happie poen, MENS1 36.

(Bargoens) drukke, lawaaierige en brutale kerel; iemand die al te mooi gekleed is; opschepper; lummel; patser. Jaap keek hem vol weerzin en wrevel aan: wat een poen was die Gijs eigenlijk, om te denken dat ie zo maar gemoedereerd een kwartje uit ze moeders portemenée zou gappe. (Het Volk, 06/06/1914) Luister baas, je hebt je gerehabiliteerd...

: zie poe (I).

(Barg.) geld, ook: opschepper, een gemene kerel

...