Wat is de betekenis van Poel?

poel - zelfstandig naamwoord 1. ondiepe plas, vaak met vies water ♢ achter de huizen was een poel 1. een poel van verderf [waar veel verkeerde dingen gebeuren] 2. een poel van e...

(de, -en) jonge hen, jonge kip, kuiken.

Zie ‘Vijver’.

poel - Wordt gebruikt voor stilstaande waterlichamen die kleiner zijn dan vijvers.

(de, -en), zetje, duwtje. - Etym.: Vgl. E pull = trek, ruk.

moeras; kuil; kol water.

s., poel, pl. p o e l e n, p u o l l e n; pet, petgat (it); afgeveende — met zandbodem, sânpet, sanjes, pl.

...

I. m. (-en), moeras, stilstaand water, vijver; —(fig.) zich wentelen in een poel van onreinheid; de poel der hel. II. m. (-en). poeleke. III. v. (-en), 1. (gew.) jonge eend ; 2. (Zuidn.) jonge kip ; 3. liefkozende benaming voor een meisje of voor kinderen: o! melieve poeleke (begin van een vroeger bekend versje).