Wat is de betekenis van pleite?

1) (eind 19e eeuw) (< Jidd.) bankroet, platzak. • De uitdrukking pleite zijn ... (heeft) in het Jodenduitsch de beteekenis gekregen van failliet zijn. (Jac. van Ginneken: Handboek der Nederlandsche taal. Deel I. De sociologische structuur der Nederlandsche taal. 1913) • ‘As 't maar geen pleite geeft,’ gijnde Vader, ‘...

weg, ervandoor Omstreeks 1860 voor het eerst opgenomen in een Bargoense woordenlijst, opgesteld door M. Verwoert, indertijd directeur van een gevangenis te Utrecht. Het komt hierin voor in de vorm pleiten en met als betekenissen ‘vrijkomen, weggaan’. Vervolgens in 1906 vermeld in De Boeventaal van Köster Henke als pleite en ...

pleite - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: plei-te 1. weg, verdwenen ♢ ik ga pleite Bijvoeglijk naamwoord: plei-te

(Jidd. < Hebr. peleito, ontsnapping), 1. weg, ervandoor: Beter was ’et zoo, dat ie pleite was, ’et kind. Te avond of morge had De Schele ’em toch wat angedaan, STOKVIS1 37; 2. failliet: Cohn und Dietrich ... zwaaiden met onbetaalde accepten, roepend ...: De Leeuw is pleite, De Leeuw is pleite, CANTER I, 85.

[Barg., van Hebr. peleitok = ontvluchting] bw naast de normale betekenis, ook: failliet, platzak, blut.

weg; bankroet (Barg.)

failliet, faillissement; pleite zijn, gaan, maken; Hebreeuws peléta, rest, vlucht; oorspr. alleen subst., wordt in het Jiddisch ook als adj. gebruikt, overgegaan in de Nederlandse volkstaal; pleite gaan, er van door gaan; pleite zijn; bankroet zijn; in het Nederlands ook pleiten gaan.

(Barg.) weg; pleite scheften: weglopen; pleite maken: wegmaken, wegwerpen; failliet gaan.

(<Hebr. peleitô, vlucht), bw., (Barg.) pleite gaan, weglopen, zich bergen ; (ook) bankroet gaan ; — pleite maken, zich verstoppen, verbergen ; — pleite zijn, bankroet zijn.