Wat is de betekenis van Plebs?

slecht volk, gespuis; gepeupel. Van het Latijnse woord voor het lagere volk. Zie ook plebejer.Als hij niet meedeed met het plebs, verweet men hem dat hij een verkapte aristokraat was, een verouderde liberaal. (C. Vosmaer, Amazone, 1881) O, dat plebs, dat niet wist, dat niet voelde, dat tegen hem opdrong, als schuim warrelde aan hun troon, dat zijn...

[Lat. = de niet-patriciers, het gewone volk; gepeupel] volk, gepeupel.

het gewone volk; de niet-patriciërs (oude Rome)

gewone volksklasse.

o., gepeupel; janhagel

s.n., rap en rút (it), skoarremoarje, rasmas (it), rosmos (it).

plebs, gepeupel.

(Lat.), o., gemene volksklasse, grauw, gepeupel.

plēbis, f. 1. de burgerstand, de plebejers (tegenover patricii, patres, senatus, terwijl populus ook dezen omvat). 2. overdr., de grote hoop, de massa, het volk, de lagere klasse, verachtelijk = het gepeupel.