Wat is de betekenis van parmantig?

parmantig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: par-man-tig 1. zelfbewust en een beetje eigenwijs ♢ parmantig stapte het kind naast haar vader Bijvoeglijk naamwoord: par-man-tig ... is parmantiger dan ... ...

(parmant) zelfbewust; fier

fier, verwaand

adj. & adv., parmantich, proastich, prûstich, prústich, mantsich, kibich; — persoon, parmant; — zijn, proast hawwe.

bn. bw. (-er, -st), 1. statig, deftig, fier en trots, inz. gemaakt deftig : een parmantig heertje ; hij zat papnantig op zijn ros; 2. als iem. die durft, moedig; inz. in toepassing op personen van wie men een bep. handeling eigenlijk niet had verwacht: parmantig ging het kleine kereltje er op af.

zelfbewust en zonder vrees; fier, prat, trots.

bn., bw. (Fr. parement = tooi: zelfbewust; deftig en fier, soms met het denkbeeld, dat die houding niet geheel past; moedig; vroeger met op: prat): een parmantig heer; parmantig stappen, parmantig in 't rond kijken; hij zat parmantig op een ros; ook, parmant: daar zaten twee haasjes heel parmant.

('mantəch) bn. en bw. (-er, -st) [Fr. parement, tooi < parer < Lat. parare, tooien] 1. gemaakt deftig met een zweem van trots : een heertje; zittend op zijn ros; lopen. 2. moedig, met durf : een ventje; hij ging er op af.

van ’t Spaansche paramento = opschik.