order - zelfstandig naamwoord uitspraak: or-der 1. wat je moet doen van iemand ♢ de soldaten kregen een order om te vertrekken 2. opdracht om iets te leveren ♢ wij hebben een order bij dat bedri...

Volgorde Een rangschikking van informatie-eenheden volgens bepaalde regels.

[<Fr.], v./m. (-s), 1. bevel, last, lastgeving: wat is er van uw orders ?, wat belieft u?; ik ben tot uw orders, ik ben tot uw dienst bereid; iets tot nader — uitstellen, voorlopig. 2. (handel) opdracht om te leveren, bestelling: volgens — zend ik u; 3. (handel) aanwijzing van de persoon aan wie de uitbetaling geschieden moet: voor m...

in de handel benaming voor de rechthebbende bij wissels en ander orderpapier, of voor degene op wie door een vorige rechthebbende de rechten zijn overgedragen. Overdracht geschiedt door endossement*.

(handelsecon.), ook: opdracht of bestelling. In den effectenhandel onderscheidt men gelimiteerde en ongelimiteerde o. (→ bestensorders), terwijl naar den tijd, gedurende welken de o. geldt, onderscheiden worden dagen doorloopende orders.

Order - lastgeving, bevel, opdracht tot levering van zekere goederen.

Order - v. (-s), bevel, last, lastgeving, gebod : ik heb order gegeven,...-, wat is er van uwe orders? wat belieft u ?; ik ben tot uwe orders, ik ben tot uw dienst bereid; — tot nader order uitstellen, voorloopig; — volgens order zend ik u; — bekendmaking, consigne: eene dagorder, aan het leger; (kooph.) voor mij aan den heer N. N...

zie Bevel.

order - v. (orders), bevel, last, lastgeving; gebod; f consigne; eene dagorder, aan het leger; (kooph.) voor mij aan den Heer N.N. of order (of aan dengene die hem vervangt)