Wat is de betekenis van opvoedkunde?

opvoedkunde - zelfstandig naamwoord uitspraak: op-voed-kun-de 1. leer van het opvoeden van kinderen ♢ volgens de opvoedkunde kun je beter belonen dan straffen Zelfstandig naamwoord: op-voed-kun-de de opvoedkunde...

leer v/d opvoeding, pedagogie.

is een wetenschap, die het opvoedkundig verschijnsel tot voorwerp heeft. Wijsgerig gesproken behoort zij tot de „practische” wetenschappen, maar ookdan nog blijft zij „theorie”, omdat zij niet rechtstreeks over het doen zelf handelt. Als wetenschap ontleent zij normen aan wijsbegeerte en theologie en onderzoekt hoe deze in d...

v., 1. leer der opvoeding, paedagogie ; 2. leerboek dat hierover handelt; — les in dit vak.

(paedagogiek), de wetenschap van het opvoeden, d.i. het bijdragen tot de vorming van de onvolwassene, ten einde hem in overeenstemming met karakter en aanleg zijn plaats in de maatschappij te doen innemen. Krachtens haar wezen is de O. ten nauwste verbonden met godsdienst, wereldbeschouwing, filosofie en ethica; zij werd dan ook tot de 17de eeuw sl...

v. (leer der opvoeding).

studie, 1°. van de omstandigheden, die gunstig zijn voor de ontwikkeling van den (jongen) mens, en 2°. van de middelen, om hem op te voeden.

→ Paedagogie.

of paedagogiek. Definitie. O. is de wetenschap van het opvoeden, d.i. het bewust inwerken op en het vaardigmaken van den onvolwassene, door mededeeling van cultuurgoederen, om hem volgens zijn individueele plaats te doen ingroeien in de gemeenschap. In deze definitie wordt aangeduid: 1° dat opvoeden een handeling is van den eenen mensch op den...