opsporen
opsporen - regelmatig werkwoord uitspraak: op-spo-ren 1. iets of iemand zoeken en vinden ♢ de politie heeft de dief opgespoord Regelmatig werkwoord: op-spo-ren ik spoor op (... ik opspoor) ...
Wat is de betekenis van Opsporen?
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Opsporen
(spoorde op, heeft opgespoord), 1. (van wild) door speuren vinden : honden die een haas opsporen ; 2. door nasporen, door zoeken ontdekken, vinden: de misdadiger opsporen ; de fout in een berekening opsporen.
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
opsporen
spoorde op, h. opgespoord (op het spoor zien te komen, zien te vinden; door zoeken vinden): het wild opsporen; een dief opsporen.
Modern Woordenboek
Jozef Verschueren (1930)
opsporen
('op) (spoorde op, heeft opgespoord) 1. het spoor ervan volgen: een haas, een misdadiger -. 2. zien te vinden: een man door de justitie opgespoord. 3. door vlijtig zoeken vinden: bescheiden -.
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
opsporen
(spoorde op, heeft opgespoord), op het spoor zien te komen, vinden: honden die een haas opsporen; door zoeken ontdekken: een misdadiger opsporen.
Groot woordenboek der Nederlandsche taal
J.H. van Dale (1898)
Opsporen
Opsporen (spoorde op, heeft opgespoord), het spoor volgen van : een haas opsporen; den dader. den misdadiger opsporen; — door vlijtig en aanhoudend zoeken vinden of ontdekken: de fout in eene berekening opsporen; exploreeren. OPSPORING, v. (-en).
Gerelateerde zoekopdrachten