opruien
opruien - regelmatig werkwoord uitspraak: op-rui-en 1. anderen aansporen strafbare feiten te plegen ♢ de demonstratie liep uit de hand doordat jongeren uit een andere stad de boel kwamen opruien Regelmatig werkwoord: op-rui-en ...
Wat is de betekenis van opruien?
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Opruien
(ruide op, heeft opgeruid), 1. ophitsen, tot ontevredenheid aanzetten door daarop berekende woorden of geschriften, opstoken: het volk opruien; zich tegen iem. laten opruien ; opruiende geschriften; — opruien tot een strafbaar feit, dit uitlokken; 2. (van hartstochten) opwekken, prikkelen: de opgeruide driften...
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
opruien
ruide op, h. opgeruimd (ophitsen, opstoken; openlijk aanzetten tot het plegen o. e. strafbaar feit): opruiende taal.
Modern Woordenboek
Jozef Verschueren (1930)
opruien
('op) (ruide op, heeft opgeruid) 1. onstuimig maken: de opgeruide baren. 2. tot ontevredenheid aanzetten, ophitsen, opstoken: de menigte -. Syn. ➝ aandrijven.
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
opruien
(ruide op, heeft opgeruid), ophitsen, tot ontevredenheid aanzetten in woord of geschrift, opstoken: het volk opruien; zich tegen iemand laten opruiende geschriften; opruiende hartstochten.
Groot woordenboek der Nederlandsche taal
J.H. van Dale (1898)
Opruien
Opruien (ruide op, heeft opgeruid), ophitsen, tot ontevredenheid aanzetten, opstoken: iem. opruien; (fig., dicht.) de opgeruide (onstuimige) baren, golven. OPRUIING, v. (-en), het opruien.
Gerelateerde zoekopdrachten
