Wat is de betekenis van oproer?

oproer - zelfstandig naamwoord uitspraak: op-roer 1. verzet tegen de overheid, door verstoring van de openbare orde ♢ het volk kwam in oproer omdat het honger had 1. oproer kraaien [aanzetten tot o...

oproer - Georganiseerd verzet tegen autoriteit; gewapende opstanden of openlijk verzet tegen gevestigde autoriteit of beperkingen door de overheid.

beroering; opstand.

s.n., oproer (it), reboelje.

...

o. (-en). 1. beweging tegen het openbaar gezag, gepaard gaande met verstoring van de openbare orde en verzet tegen de overheid : in oproer brengen, komen ; oproer maken, verwekken ; een oproer dempen; 2. (oneig.) heftige beroering, onstuimige beweging: de hele natuur was in oproer; het oproer in uw bloed.

of Opstand, verstoring der openbare rust, veroorzaakt door een aantal personen, die de veiligheid van personen en goederen bedreigen of aantasten 6f in vereniging de vervulling weigeren van plichten, waartoe men door de wet gehouden is, óf gewelddadig inbreuk maken op het recht van de Regering om te straffen of andere handelingen waartoe zij...

of opstand is de verstoring der openbare rust, veroorzaakt door een volkshoop, althans een aantal personen, die de veiligheid van personen en goederen bedreigen of aantasten of in vereniging de vervulling weigeren van plichten, waartoe men door de wet gehouden is, of gewelddadig inbreuk maken op het recht der regering om te straffen of ander...

o. oproeren (1 onstuimige, woeste, wilde beweging; 2 volksverzet in ‘t groot, opstand, omwenteling): 1. de elementen waren in oproer; 2. (een) oproer verwekken; een oproer dempen.