Wat is de betekenis van oprecht?

oprecht - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: op-recht 1. wie de waarheid spreekt en niet bedriegt ♢ hij was oprecht toen hij zei dat hij het niet gedaan had 1. oprecht verontwaardigd zijn [heel erg]...

adj. & adv., oprjocht, iepenhertich, rjochtût, ynfieren.

...

bn. bw. (-er, -st), 1. ongeveinsd, welgemeend : waar werd oprechter trouw ter wereld ooit gevonden dan tussen man en vrouw? (Vondel); — (van personen) rechtschapen, eerlijk ; bep. niet liegende : zij is altijd oprecht; oprecht gesproken ; — bw. : oprecht voor de waarheid uitkomen ; — te goeder trouw: ...

bn., bw. (1 eerlijk; te goeder trouw; 2 echt, wezenlijk): 1. oprecht zijn in handel en wandel; een oprecht hart; vertel nu eens oprecht; oprechte liefde, zuivere, ongeveinsde; 2. de oprechte Utrechtse theerandjes, echte.

(op'recht) bn. en bw. (-er, -st) 1. wezenlijk: -e Haarlemmer olie. Syn. ➝ echt. 2. welgemeend, ongeveinsd: -e liefde. 3. eerlijk, rechtschapen: een man; in handel en wandel; een hart; zeg nu eens -, wat is er gebeurd? Syn. ➝ openhartig.

bn. en bw. (-er, -st), 1. echt, waar, zuiver; nog in namen als: oprechte haarlemmerolie; 2. ongeveinsd, welgemeend: ik betuig u mijn oprechte dank; 3.(van personen) rechtschapen, eerlijk; m.n. niet liegend: zij is altijd oprecht, een oprecht gemoed, te goeder trouw: oprecht met iemand omgaan; 4. bw., hartgrondig, werkelijk welgemeend: iemand opre...

...

...