Wat is de betekenis van opponent?

opponent - zelfstandig naamwoord uitspraak: op-po-nent 1. tegenstander in een debat ♢ wat mijn opponent beweert, kan niet waar zijn Zelfstandig naamwoord: op-po-nent de opponent de oppon...

(de; -en) (matchplay) - tegenstander SS van Lat. opponens

[Lat. opponens, -entis = o.dw, zie opponeren] tegenstander in debat.

tegenstander

[Lat.], m. (-en), 1. iemand die bij een academische promotie tegen de verdedigde stellingen opkomt; 2. tegenpartij, tegenspreker, bestrijder.

tegenstander, bestrijder

I. tegenstrevend; II. tegenstrever, bestrijder, tegenstander.

opponent, tegenstander.

(<Lat,), m. (-en), 1. iem. die bij een academische promotie tijgen de verdedigde stellingen opkomt; — 2. tegenpartij, tegenspreker, bestrijder.

m. bestrijder in een debat, tegenspreker, in verzet komende tegenstander.

m. opponenten (Lat. opponens: tegenstander; bestrijder, inz. in een debat enz.).

m. bestrijder in twistgesprek, debat, iemand die tegenspreekt.

(oppo'nent) m. (-en) hij die opponeert.

opponent - m., tegenstander, bestrijder.

Opponent - tegenstander, tegenpartij, bestrijder.

bestrijder, tegenpartij.

die opponeert.

Opponent m. (-en), iem., die bij academische verdedigingen zich aankant tegen stellingen, door anderen gesteld; tegenpartij, tegenspreker, bestrijder.

opponent - m. (opponenten), tegenpartij, tegenspreker, bestrijder; (ookredenaar)