Wat is de betekenis van oppikken?

oppikken - regelmatig werkwoord uitspraak: op-pik-ken 1. het met je oren waarnemen ♢ waar heb je dat verhaal opgepikt? 2. komen halen om mee te nemen ♢ de politie pikte de dief thuis op ...

vangen

v., oppikke.

...

(pikte op, heeft opgepikt), 1. met de snavel opnemen en eten: een mus die het graan van de grond oppikt; 2. met een scherp voorwerp prikken en opnemen: tot de meid de gare poffertjes oppikt; 3. met een haak uit het water halen; (bij uitbr.) aan boord nemen: schipbreukelingen oppikken; de luchtballon werd door vissers opgepi...

pikte op, h. opgepikt (1 met de snavel opnemen [en eten]; 2 medenemen; medevoeren): 1. de mussen pikken allerlei voedsel op; 2. de kapitein pikte een op zee drijvende roeiboot op; de politie pikte een dronken man op, rekende in.

('op) (pikte op, heeft opgepikt) 1. pikkend opnemen: een mus die graan aan het was. 2. Zeew, met een haak uit het water ophalen: een roeiboot -: schipbreukelingen -. 3. aantreffen en medenemen: hij werd door zijn vriend opgepikt.

(pikte op, heeft opgepikt), 1. met de snavel opnemen en eten; 2. met een haak uit het water halen; (bij uitbreiding) aan boord nemen: schipbreukelingen oppikken; 3. aantreffen en meenemen: de politie pikte de dief op, rekende hem in; 4. (fig.) iets vernemen, horen.

oppikken - (argot), opvangen.