Wat is de betekenis van opgewonden?

opgewonden - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: op-ge-won-den 1. angstig omdat het verkeerd af kan lopen ♢ opgewonden liep ze heen en weer 2. in overgeprikkelde toestand ♢ het kind was opgewonden...

adj. & adv., oeral(lich) bluisterich, op ien ein, op 'e rin, breinroer(ich), skuortoanich; — zijn, op stelten, ut 'e rifels, oremus, oerstjûr, alhiel hoera wêze, hurde wyn yn ’e holle hawwe.

...

bn. (-er, -st), 1. verkerende in een overprikkelde toestand, hetzij door het overmatig vervuld zijn van iets (dus geestdriftig) ofwel in de zin van: van de wijs gebracht, zenuwachtig overspannen, driftig: opgewonden kwam hij bij mij; — het is een opgewonden standje, hij maakt zich gauw boos ; 2. blijk gevend van de onder 1. gen...

bn. (verkerend in geprikkelde toestand, geestdriftigy zenuwachtig, overspannen, driftig enz.).

(’op) bn. (-er, -st) 1. in vuur, in geestdrift: van entoesiasme. 2. in woede: hij is snel -; een standje.

(het accent wisselt), bn. (-er, -st), verkerend in of blijk gevend van een overprikkelde toestand, zenuwachtig, overspannen, driftig: kwam hij bij mij; het is een sopgewonden tandje, hij maakt zich gauw boos.

...

Opgewonden bn. (-er, -st). aangevuurd, in geestdrift: opgewonden kwam hij bij mij, in zeuuwachtig geprikkelden toestand. .OPGEWONDENHEID, v.