Wat is de betekenis van opfokken?

1) (1970) (inf.) iemand opfokken: iemand op stang jagen, ergeren. Zich opfokken: zich (nodeloos) overstuur maken; zich ergeren; zich zenuwachtig maken (over iets of iemand). Vgl. opgefokt*. Opfokken werd in de 17e eeuw (o.a. bij Vondel) en later in een meer neutrale betekenis gebruikt: (dieren, maar ook mensen) grootbrengen, opkweken. • Ik wil...

opfokken - regelmatig werkwoord uitspraak: op-fok-ken 1. ervoor zorgen dat hij volwassen wordt ♢ ik heb die pup van jongsaf opgefokt 2. gemeen plagen ♢ laat je toch niet zo opfokken door dat ver...

(fokte op, heeft opgefokt), 1. tegenwerken, dwarsbomen. Ga 'em nie proberen op te fokken of te moeilijken , wanneer hij buiten dat soort redevoering, zich opsluit de hele dag zo in zijn ruimte die hij kamer noemt (Cairo 1979: 7). 2. voor de gek houden, ‘belazeren’. We voelden ons na zulke reprimandes altijd enigszins opgefokt, maar...

v., opfokje, -fokke.

(fokte op, heeft opgefokt), aankweken, grootbrengen (inz. vee).

('op) (fokte op, heeft opgefokt) aankweken van dieren: vee -. Syn. ➝ grootbrengen.

(fokte op, heeft opgefokt), aankweken, grootbrengen (m.n. vee).

Opfokken (fokte op, heeft opgefokt), aankweeken, grootbrengen (inz. vee). OPFOKKING, v. het opfokken van vee.