1) (1979) (jeugd) uitdrukking van waardering. Het is typerend voor jeugdtaal dat een woord met een pejoratieve klank, in dit geval onwijs, een positieve betekenis krijgt. Als versterkend bijwoord is onwijs nog steeds in trek. De VARA had in 1987 een programma onder de titel: `Drank; onwijs lekker'. Ook in reclamespots kon je de woorden onwijs en ga...

Onwijs - in jeugdtaal erg goed; erg veel. Vaak in combinatie met gaaf. Sinds begin jaren tachtig. De muziek van dit duo kent geen soul. Go West maakt consumptie- annex videoclippop waarin de vorm het ruimschoots van de inhoud gewonnen heeft en die vooral bestemd lijkt voor de generatie die op haar Nikes alles onwijs gaaf vindt. Oor, 18-03-83 Kijk,...

(het accent wisselt), bn. en bw. (-wijzer, -t), 1. dwaas, onverstandig: een on'wijze daad; doe niet zo onwijs'; een on'wijs iemand; 2. bw. van graad, in dwaze, hoge mate, zeer erg: je moet niet zo onwijs' hard lopen.

adj. & adv., ûnwiis, healwiis, healgear, -nôch, -loun.

bn. bw. (...wijzer, -t), 1. dwaas, onverstandig : zult gij dit den Heer vergelden, gij dwaas en on'wijs volk (Deut. 32: 6); — bw.: doe niet zo onwijs', malle jongen; 2. bw. van graad, in dwaze, hoge mate, zeer, erg: je moet niet zo onwijs' hard lopen.

bn., bw.; onwijzer, meest onwijs (dwaas, onverstandig; mal): een onwijze daad; wat kijkt die jongen onwijs uit zijn ogen!

bn. bw. (...wijzer, -t), dwaas, onverstandig : zult gij dit den Heer vergelden, gij dwaas en onwijs volk; — bw. mal: doe niet zoo onwijs, malle jongen; — in hooge mate, zeer, erg : gij moet niet zoo onwijs hard loopen. ONWIJSHEID, v. dwaasheid.