Wat is de betekenis van onwettig?

onwettig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-wet-tig 1. in strijd met de wet ♢ dat bewijs is volgens de rechtbank onwettig 1. een huwelijk onwettig verklaren [verklaren dat het niet bestaat]...

adj. & adv., ûnwettich; — samenlevend, oer de putheak troud; samenleven, hokje, húzje.

...

bn. bw. (-er, -st), 1. in strijd zijnde, resp. op een wijze die strijdt met de wet: een huwelijk onwettig verklaren; onwettige reglementen; onwettig verkregen goed; 2. buiten wettig huwelijk verwekt of geboren: het kind, hetwelk driehonderd dagen na de ontbinding des huwelijks wordt geboren, is onwettig; 3. de genoemde hoedanigheid niet op wettig...

bn., bw. (1 in strijd met enige bepaling der wei, strijdig met de wet, onrechtmatig; 2 buiten wettig huwelijk geboren; 3 oneerlijk): 1. een onwettige rechtbank, onwettige rechters; een huwelijk onwettig doen verklaren; 2. een onwettig kind; 3. verkregen goed.

bn. en bw. (-er, -st) 1. in strijd met de wet: -e reglementen; een huwelijk ; iets bezitten. 2. buiten wettig huweliik geboren : een kind. Syn. → bastaard.

bn. en bw. (-er, -st), 1. in strijd zijnd, resp. op een wijze die strijdt met de wet: een huwelijk verklaren; verkregen goed; 2. buiten wettig huwelijk verwekt of geboren.

...

bn. bw. (-er, -st), in strijd met de wet: een huwelijk onwettig verklaren; onwettige reglementen; niet op wettige wijze iets zijnde : de Sterrekamer, eene onwettige rechtbank in burgerlijke zaken; — buiten wettig huwelijk verwekt of geboren : het kind, hetwelk driehonderd dagen na de ontbinding des huwelijks wordt geboren, is onwettig; &mdash...