Wat is de betekenis van Onwellevend?

bn. bw. (-er, -st), 1. niet welopgevoed : onwellevende bezoekers; 2. onbetamelijk, onhebbelijk : de onwellevende en onchristelijke hoogmoed van een gedeelte uwer medebroederen; zich onwellevend gedragen.

bn., bw. (niet welopgevoed; onbetamelijk, onhebbelijk): een onwellevend man; een antwoord; zich onwellevend gedragen.

(onwel'le:vəlnt) bn. en bw. (-er, -st) 1. niet beleefd : een bezoek. 2. onhebbelijk, onbetamelijk : zich gedragen.

bn. en bw. (-er, -st), 1. onopgevoed: onwellevende bezoekers; 2. onbetamelijk, onhebbelijk: zich onwellevend gedragen.

bn. bw. (-er, -st), zich niet gedragende als een welopgevoed man: onwellevende bezoekers; — onbetamelijk, onhebbelijk : de onwellevende en onchristelijke hoogmoed van een gedeelte uwer medebroederen; — bw. hij heeft zich onwellevend gedragen. ONWELLEVENDHEID, v. het onwellevend zijn; eene daad of handelwijze die onwellevend is.