Wiktionary (2019)
onvoorwaardelijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. zonder uitzondering, zonder clausule, zonder beperkingen ♢ Hij had onvoorwaardelijke trouw aan de koning gezworen. ♢ Hij had een onvoorwaardelijk vertrouwen in zijn dokter. Woordherkomst afgeleid...
Direct toegang tot alle 8 resultaten over onvoorwaardelijk?
Muiswerk Educatief (2017)
onvoorwaardelijk - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-voor-waar-de-lijk 1. door niets of niemand beperkt of gehinderd ♢ toen we trouwden heb ik hem onvoorwaardelijke trouw beloofd 1. een onvoorwaardelijke gevangenisstraf ...
Fa. A.J. Osinga (1952)
adj. & adv., sûnder bitingst(en), ûnbitinge.
Van Dale Uitgevers (1950)
bn. bw., niet door voorwaarden beperkt, onbeperkt: het onbeperkt en onvoorwaardelijk gezag van de mode ; onvoorwaardelijke overgave ; —bw., zonder beperking of voorwaarde: honderden gehoorzamen onvoorwaardelijk; zich onvoorwaardelijk overgeven ; iem. onvoorwaardelijk geloven.
M. J. Koenen's (1937)
bn., bw. (onbeperkt, zonder beperking): de generaal eiste onvoorwaardelijke gehoorzaamheid; iets onvoorwaardelijk afkeuren; onvoorwaardelijk veroordelen.
Jozef Verschueren (1930)
(onvo:r’wa:rdəldk) bn. en bw. 1. zonder enige voorwaarde : zijn voorstel werd aangenomen. 2. onbeperkt, volkomen : -e gehoorzaamheid.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
bn. en bw., niet door voorwaarden beperkt, onbeperkt: onvoorwaardelijke overgave, toestemming; bw., iets onvoorwaardelijk af keuren.
J.H. van Dale (1898)
bn. bw. niet door voorwaarden beperkt, onbeperkt: het onbeperkt en onvoorwaardelijk gezag van de mode; — bw. zonder eenige beperking of voorwaarde : honderden gehoorzamen onvoorwaardelijk; zich onvoorwaardelijk overgeven; iem. onvoorwaardelijk gelooven. ONVOORWAARDELIJKHEID, v.
Gerelateerde zoekopdrachten
