onverschillig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-ver-schil-lig 1. zonder belangstelling of betrokkenheid ♢ hij gaf een onverschillig antwoord Bijvoeglijk naamwoord: on-ver-schil-lig ... is onverschilliger dan ... het onverschilligst de/het onverschillige ... iets onverschi...

bn. bw. (-er, -st), noch goed, noch slecht: onverschillige daden, die door de zedelijkheid noch gevorderd noch geboden en dus enkel geoorloofd waren; — geen verschil opleverend, hoe ook voorkomende: (nat.) onverschillig evenwicht, een zoodanige toestand van een lichaam waarbij in iederen stand evenwicht is; — voor een bepaald persoon geen verschil opleverende : het is mij onverschïllig, of hij komt; — volstrekt onbeteekenend : hij onderhield zich eene poos met den raadsh...

onverschillig - Bijvoeglijk naamwoord 1. nergens iets om gevend ♢ De onverschillige kerel reed zo verder nadat hij die paal ramde. Woordherkomst Afgeleid van het verouderde verschillig met het voorvoegsel on- Verwante begrippen gemakzuchtig, laks, onnadenkend

(het accent wisselt), bn. en bw. (-er, -st), 1. niet goed, maar ook niet slecht: onverschillige daden, die geen goed en geen kwaad uitrichten en dus alleen geoorloofd zijn; 2. geen verschil opleverend: het is mij —, of hij komt; 3. onbetekenend: hij onderhield zich een poos met de raadsheer over onverschillige zaken; 4. zich weinig om iemand of iets bekommerend; onverschillig voor lof en voor laster; hij is een onverschillige kerel; 5. op een wijze die van onverschilligheid blijk geeft...