Wat is de betekenis van onuitstaanbaar?

onuitstaanbaar - Bijvoeglijk naamwoord 1. zo vervelend dat je er niet bij in de buurt kunt blijven ♢ Hij is een onuitstaanbare jongen die altijd de meisjes lastig valt. Woordherkomst afleiding van uitstaanbaar met het voorvoegsel on- Antoniemen aardig

onuitstaanbaar - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-uit-staan-baar 1. wie je niet kunt verdragen of dulden ♢ die kerel is onuitstaanbaar Bijvoeglijk naamwoord: on-uit-staan-baar ... is onuitstaanbaarder dan ......

onduldbaar.

adj. & adv., ûnútsteanber.

...

bn. bw. (-der, -st), niet uit te staan, onverdraaglijk: hij had iets gemeenzaams, iets vrijpostigs, dat zij onuitstaanbaar vond; die kerel vind ik onuitstaanbaar; — bw.: hij is onuitstaanbaar vervelend.

bn., bw. (niet uit te staan of te verdragen): e. onuitstaanbaar gepoch; een onuitstaanbaar lelijk accent.

(onuit'sta:nba:r) bn. en bw. (-der, -st) onverdraaglijk : ik vind hem- lelijk. Syn. → afgrijselijk.

bn. en bw., niet te verdragen.