Wat is de betekenis van ontwennen?

ontwennen - Werkwoord 1. het lichamelijk en/of geestelijk losmaken van datgene waar men aan gewend geraakt is ♢ Na het drugsgebruik moesten ze ontwennen. 2. ergatief een gewenning kwijtraken ♢ Hij was dat helemaal ontwend. Woordherkomst Af...

ontwennen - regelmatig werkwoord uitspraak: ont-wen-nen 1. het ergens niet meer aan gewend zijn ♢ Pepijn is het Engels spreken ontwend Regelmatig werkwoord: ont-wen-nen ik ontwen jij/u o...

v., ôfwenne.

(ontwende, heeft en is ontwend), 1. (overg.) afwennen, de gewendheid aan iets doen verliezen: een hebbelijkheid waaraan men zich heeft ontwend, (ook) een hebbelijkheid, die men zich heeft ontwend. 2. (onoverg.) de gewendheid aan iets verliezen; afraken van: het spreken van vreemde talen was zij geheel ontwend; de drank ontwe...

ontwende, h. en i. ontwend (afwennen): iem. iets ontwennen; de studie ontwennen; deze jongens zijn orde en tucht ontwend.

(ont'wennən) (ontwende, heeft en is ontwend) de gewoonte ervan doen verliezen: het volk aan orde en tucht ontwend; de studie -. Syn. afwennen.

(ontwende, heeft en is ontwend), 1. afwennen, de gewendheid aan iets (doen) verliezen: het spreken van vreemde talen was zij geheel ontwend; drank, drugs, roken ontwennen.

...

(ontwende, heeft en is ontwend), de gewendheid aan iets doen verliezen : eene hebbelijkheid waaraan men zich heeft ontwend, (ook) eene hebbelijkheid, die men zich heeft ontwend; — eene gewoonte afleggen, afleeren : de qemeene man is te kort in het kunstmatig lezen geoefend, om het natuurlijk spreken te ontwennen. ONTWENNING, v. het ontwennen.