Wat is de betekenis van Onteren?

onteren - Werkwoord 1. (ov) iemand van zijn of haar eer beroven ♢ En er kwamen Babyloniers tot haar om liefdesgemeenschap met haar te hebben; zij onteerden haar met hun ontucht, en toen zij door hen onteerd was, keerde zij zich van hen af. Woordherkomst Afgeleid van eren met h...

onteren - Het met opzet schade toebrengen aan de buitenkant of het uiterlijk van gebouwen of voorwerpen.

v., ûntearje; iem. —, immen de kroan fan ’e holle nimme.

...

(onteerde, heeft onteerd), 1. van zijn eer beroven, te schande maken: dergelijke daden onteerden de priesterstand. 2. (in toepassing op een vrouw) schenden.

onteerde, h. onteerd (beroven van de eer; schenden).

(ont'e:rən) (onteerde, heeft onteerd) 1. van de eer beroven : zulke gevoelens de mens; een -de beschuldiging ; een -de straf berooft van zekere burgerlijke rechten. 2. schenden: het heilige -.

(onteerde, heeft onteerd), 1. van zijn eer beroven, te schande maken; 2. schenden, verkrachten.

...