Wat is de betekenis van Onrustig?

onrustig - Bijvoeglijk naamwoord 1. niet rustig zijnde ♢ Nee, dat vind ik een té onrustige vogel. Woordherkomst Afgeleid van rustig met het voorvoegsel on-

onrustig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-rus-tig 1. met veel beelden, geluiden, bewegingen ♢ het was erg onrustig in de klas 2. zó gespannen dat je niet rustig kunt zijn ♢ de baby is weer...

adj. & adv., ûnrêstich, ûngeduerich, drok, roerich, woelich, wyld, spril rûzich; vrouw die aanhoudend — heen en weer loopt, toffelgat (it).

...

bn. bw. (-er, -st), 1. voortdurend in beweging zijnde: de onrustige zee. 2. niet kalm, ongedurig, woelig: de kleine krijgt tandjes en is daardoor zo onrustig; onrustig slapen; de zieke is vannacht onrustig geweest; (bij uitbr.) de zieke heeft een onrustige nacht doorgebracht; 3. gejaagd, angstig: de beschuldigde was onder het verhoor erg onr...

bn., bw. (voortdurend in beweging; woelig): de koeien werden onrustig, de man was van onrustige aard, ongedurig; fig. een onrustige nacht; onrustig heen en weer lopen, gejaagd; de zieke sliep onrustig, onvast.

(on'rustəch) bn. en bw. (-er, -st) 1. voortdurend in beweging : de -e golven. 2. ongedurig, woelig : de koeien waren -; van aard; een -e dag. 3. angstig, gejaagd : heen en weer draaien.

bn. en bw. (-er, -st), 1. voortdurend in beweging, woelig: de onrustige zee; onrustig is ons hart; ongedurig: de koeien werden onrustig; 3. gejaagd, angstig: verdachte was onder het verhoor erg onrustig.

...