Wiktionary (2019)
onmachtig - Bijvoeglijk naamwoord 1. niet bij bewustzijn ♢ Het onmachtige meisje is met wat reukwater weer bij haar positieven gebracht. 2. zonder kracht of macht ♢ De onmachtige bestuurder kreeg niets voor elkaar. Woordherkomst afleiding...
Muiswerk Educatief (2017)
onmachtig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-mach-tig 1. wie ergens niet toe in staat is ♢ hij voelt zich onmachtig bij deze ingrijpend klus 1. onmachtig zijn (mannen) [impotent zijn]...
Van Dale Uitgevers (1950)
bn. bw. (-er, -st), 1. geen macht hebbende tot iets, daartoe niet in staat: omnachtig zijn leed te dragen. 2. machteloos: wat zou hij, de onmachtige?
M. J. Koenen's (1937)
bn. (geen macht of kracht hebbende tot iets; niet in staat tot; machteloos): hij was onmachtig het paard in te houden.
Jozef Verschueren (1930)
(machtəch) bn. en bw. zonder macht, machteloos, niet in staat : hem in zijn vaart te stuiten ; een schepsel.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
bn. en bw. (-er, -st), 1. geen macht hebbend tot iets, daartoe niet in staat: onmachtig iets te ondernemen; 2. machteloos.
J.H. van Dale (1898)
bn. bw. (-er, -st), (bijb.) geen macht hebben over iets : een zeker man zat onmachtig aan de voeten, kreupel zijnde van zijns moeders lijf; zichzélf onmachtig, buiten zichzelven, uitgelaten, in verrukking; — geen macht hebben tot iets, daartoe niet in staat: onmachtig zijn leed te dragen; machteloos: wat zou hij, de onmachtige?
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
