Wat is de betekenis van onderscheiding?

onderscheiding - Zelfstandignaamwoord 1. het verschil maken 2. een eerbewijs, een decoratie ♢ Hij kreeg een onderscheiding voor zijn dienst. Woordherkomst Naamwoord van handeling van onderscheiden met het achtervoegsel -ing.

onderscheiding - zelfstandig naamwoord uitspraak: on-der-schei-ding 1. teken dat iemand iets bijzonders heeft gedaan ♢ hij kreeg een onderscheiding voor zijn moed in de oorlog Zelfstandig naamwoord: on-der-schei-ding ...

(de; -en) - (het toekennen van een) ereteken • De KNWV kent een aantal onderscheidingen die het hoofdbestuur kan toekennen op voordracht van een districts/afdelingsbestuur: KNWU-speld (verbonden aan verdiensten op lokaal (verenigings)niveau), zilveren wiel (verbonden aan verdiensten op regionaal (districts)-niveau) en erelid, lid van verdienste en...

(de) <bln.> geslaagd zijn in een examen met meer dan 70% van de punten. - grote onderscheiding, cum laude. - grootste onderscheiding, summa cum laude.

De dromer die onderscheidingen draagt, of liever gezegd ‘tentoonstelt’, let in de waaktoestand waarschijnlijk voornamelijk op uiterlijkheden en is vermoedelijk enigszins aanmatigend. Z’n medemensen zullen hem daarom ook niet erg welwillend tegemoet treden. Ziet hij daarentegen andere mensen die onderscheidingen dragen, dan bewonde...

s., ûnderskieding.

...

v. (-en), 1. het onderscheid maken: de schrijver had die onderscheiding tussen oud en nieuw achterwege moeten laten ; 2. het gunstig onderscheiden van iem. boven zijn gelijken, achting: de gevangene werd met de meeste onderscheiding en beleefdheid behandeld ; 3. blijk, bewijs van de voorkeur die men geniet: hij kon deze opdracht als een vererende...

v. onderscheidingen (het onderscheiden; inz. ereblijk, eervolle vermelding): dat was een grote, eervolle onderscheiding; i. d. bet. van distinctie is onderscheiding een gallicisme.