Wat is de betekenis van onbehoorlijk?

onbehoorlijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. niet zoals het hoort, niet fatsoenlijk ♢ Dat is een onbehoorlijke opmerking in het bijzijn van de koningin. Woordherkomst Afgeleid van Naamwoord van handeling van behoren met het voorvoegsel on- en met het achtervoegsel -lijk

onbehoorlijk - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-be-hoor-lijk 1. in strijd met de goede manieren ♢ zijn gedrag tijdens die plechtigheid was onbehoorlijk 2. buitengewoon (ongunstig bedoeld) ♢ z...

adj. & adv., ûnbihoarlik, ûnmanearlik, ûnfatsoenlik, ûnfoech(sum), ûnhearich, ûnpaslik; -e taal uitslaan, raer guod opjaen; dat is —, dat is gjin wizansje.

...

bn. bw. (-er, -st), 1. niet behoorlijk, niet welvoeglijk; onbetamelijk, ongepast: een onbehoorlijk gedrag; onbehoorlijke taal; — zelfst.: hij dacht niets onbehoorlijks te hebben gezegd; — bw.: hij gedraagt zich zeer onbehoorlijk; 2. (van een tijdstip) niet passend, ongepast, verkeerd, hetzij te vroeg of te laat: ...

bn., bw. (niet passend, niet betamelijk, onwelvoeglijk, verkeerd): een gedrag, een onbehoorlijke tijd, op een onbehoorlijk uur; zich onbehoorlijk gedragen.

(onbə'ho:rlək) bn. en bw. (-er, -st) 1. onbetamelijk, verkeerd: heb je ooit zo iets -s gezien! zich gedragen. 2. onpassend: een uur om bezoeken af te leggen.

bn. en bw. (er, -st), niet behoorlijk, niet welvoeglijk; onbetamelijk, ongepast: een gedrag; onbehoorlijke taal; zelfst., hij dacht niets onbehoorlijks te hebben gezegd; bw., hij gedraagt zich zeer -.

...