Wat is de betekenis van onbehaaglijk?

onbehaaglijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. niet prettig, fijn of aangenaam ♢ Die bizarre, eindeloos lange tafel in foeilelijk namaakhout? Phara de Aguirre en Xavier Taveirne, het nieuwe presentatieduo, zitten allebei aan het hoofd van die tafel, en daardoor onbehaaglijk dicht tegen elkaar. Dat onbehagen werd ben...

onbehaaglijk - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-be-haag-lijk 1. niet plezierig, niet lekker ♢ ik voel me een beetje onbehaaglijk vandaag 2. niet op je gemak ♢ ik voelde me onbehaaglijk onder...

adj. & adv., ûnnoflik, ûnsinlik.

bn. bw. (-er, -st), 1. onbevallig, een onaangename indruk makend: onbehaaglijke manieren; een onbehaaglijk uiterlijk; — zij kleedt zich al heel onbehaaglijk; 2. niet aangenaam, niet lekker: zich onbehaaglijk gevoelen.

bn., bw. (een onaangename indruk makende: onbevallig, onaangenaam): onbehaaglijke manieren; onbehaaglijk lachen.

(onbə'ha:chlək) bn. en bw. onaangenaam aandoend: een -e omgang; een niet voorkomen.

bn. en bw. (-er, -st), 1. onbevallig, een onaangename indruk makend: onbehaaglijke manieren, een uiterlijk; 2. niet aangenaam, niet lekker: zich gevoelen, niet op zijn gemak; 3. in ethisch, politiek of sociaal opzicht bedenkelijk, niet behoorlijk: onbehaaglijke situaties.

bn. bw. (-er, -st), ongevallig, onaangenaam: onbehaaglijke manieren; een onbehaaglijk uiterlijk; —, bw. van wijze, op eene wijze die een onaangenamen indruk maakt, onbevallig : zij kleedt zich al heel onbehaaglijk; — zich onbehaaglijk gevoelen, niet aangenaam, niet lekker. ONBEHAAGLIJKHEID, v.

zie Onaangenaam.