Wat is de betekenis van omver?

omver - Bijwoord 1. niet meer rechtopstaand ♢ Na de worp lagen er zeven kegels omver. 2. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord ♢ omvertrekken: De menigte trok het standbeeld van de gehate dictator omver. Woordherkomst samenstelli...

omver - bijwoord uitspraak: om-ver 1. met de onderkant boven ♢ de hond liep het kleine kind omver Bijwoord: om-ver Synoniemen ondersteboven

onderstebo, neer.

adv., om.

eig. bw. van richting, komt thans alleen voor in scheidbare samenstelling met werkw. en heeft dan steeds de bet. ondersteboven. Alleen de voornaamste zijn hier opgenomen.

bw. (onderstboven): omver komt als eerste lid van samenstell. voor in scheidb. samengest. werkw., b.v. in: omblazen, omvliegen (1 snel voorbijgaan; 2 Z.-N. omwaaien): 1. de avond vloog om; 2. de keers vloog om, i. omgevlogen.

(om'ver) bw. [ergens heen in de verte] onderstboven, op de grond, komt alleen voor in scheidbare samenstellingen met werkwoorden: omverblazen, blies omver, heeft omvergeblazen; -donderen, -gooien, -helpen, -stormen, enz.

eig. bw. van richting, maar thans alleen in scheidbare samenst. met ww. en dan steeds met de betekenis ondersteboven.

vroeger om ver, om verre, om veer; eig.: naar de verte; vgl. omhoog, omlaag. Omverwerpen is dus oorspr.: naar de verte (van zich af) werpen ; hieruit ontstond de bet.: op zijde (gooien) of onderste boven.