Wat is de betekenis van obductie?

lijkschouwing. lijkschouwing, autopsie, sectie; in beperkter gebruik ook: lijkschouwing die, met toestemming van de familie, door een arts wordt aangevraagd om de medische doodsoorzaak vast te stellen en dan te onderscheiden van sectie, waarvoor toestemming van de familie niet benodigd is en die op last van de officier van justitie geschiedt...

obductie - Zelfstandignaamwoord 1. schouwing van een lijk ♢ Het is meestal geen eenvoudige zaak aan de nabestaanden van een zojuist overleden patiënt toestemming voor obductie te vragen. 2. (geologie) mechanisme waardoor een stuk gesubduceerde aardkorst langs een subductiezone omhoog beweegt...

Zie (ook) sectie

Het latijnse obductio betekent bedekking. Lijkschouwing, inspecteren, lijkopenen. zie: sectie, patholoog, obductie-assistent.

[Lat. obductio] gerechtelijke lijkschouwing bij vermoeden van niet-natuurlijke dood.

(obduktie) lijkschouwing

gerechtelijke lijkschouwing.

zie sectie en lijkopening.

(<Lat.), v. (-s), gerechtelijke lijkschouwing.

v. gerechtelijke lijkschouwing.

v. obducties, obductiën (Lat. obductio: gerechtelijke schouwing van lijken), (t = s).

Ander woord voor ➝ autopsie.

➝ obduktie.

Lijkopening, zie aldaar.

(obduco, in later Latijn, openen, kwetsen), lijkopening; syn. autopsie, necropsie, sectie.

(obduco, in later Latijn, openen, kwetsen), lijkopening; syn. autopsie, necropsie, sectie.

Obductie - lijkopening, lijkschouwing ter bepaling van de ziekte, waaraan iemand is overleden.

obductie - v., gerechtelijke lijkschouwing.

lijkopening, lijkschouwing; zie ook Onderzoek (gerecht, geneesk.)

gerechtelijke schouwing.