Wat is de betekenis van nomenclator?

nomenclator - Zelfstandignaamwoord 1. lijst of woordenboek van namen of vaktermen Woordherkomst afgeleid van het Latijnse 'nomenclator' (met het achtervoegsel -ator)

[Lat. = naamroeper, van nomen = naam, en calare = uitroepen] lijst of woordenboek van termen en namen op een spec. wetenschappelijk gebied met verklaring en eventueel vertaling.

woordenboek van namen of vaktermen

(< Lat. nomen = naam, calare — samenroepen), naamnoemer, d.i. dienaar of slaaf, in het Oude Rome, die zijn heer op straat den naam influisterde van wie hem tegenkwamen, waardoor de heer zijn populariteit vergrootte. Vnl. in gebruik bij het dingen naar ambten. Vgl. → Candidatus.

Nomenclātor - een slaaf, wiens taak het was, de aanzienlijke en invloedrijke personen te Rome van aangezicht en bij naam te kennen. Hij, die naar eenig ambt dong, begaf zich geregeld naar het forum, om zijne candidatuur aan te bevelen, en daar de beleefdheid vorderde, dat men de burgers bij hun naam aansprak, moest de nomenclator zijn meester de na...

(nomenculator en numunclator) heette bij de Romeinen de slaaf met een sterk geheugen en uitgebreide kennis van personen, die zijn heer zoowel te huis als daar buiten de namen der burgers moest opgeven. De overheden hadden een nomencl. in hun dienst, en in de keizerlijke hofhouding werden zulke slaven ook niet gemist.

...

...